டில்லியில் இருந்த சமயம் அது. ஒரு பேட்டிக்கு கிளம்பிக் கொண்டிருந்தேன். பேட்டி காண வேண்டியவர் ஒரு ஓவியர். வங்காளப் பெண். அவரைப் பற்றி பின்புலன் விஷயங்கள் சேகரிக்கும்போது அறிந்து கொண்ட ஒரு விஷயம் மனதில் கொஞ்சம் நெருடிக் கொண்டிருந்தது. ஒரு மாதிரி விலாசம் தேடி அவர் வீட்டுக்கு சரியான நேரத்திற்கு சென்று விட்டேன். ஆனால் வாசலில் இருந்த கேட்டைத் திறக்குமுன் மனசுக்குள் ஒரு சின்ன கலக்கம். சுற்றுமுற்றும் பார்த்துக் கொண்டேன். அமைதியாக எல்லா வீடுகள் மாதிரிதான் இருந்தது. திறந்து உள்ளே போய் காலிங்க் பெல்லை அமுக்கியதும் கதவைத் திறந்தது அவரேதான். பார்க்கவும் சாதாரணமாகதான் ஒரு சூரிதார் அணிந்திருந்தார். வேறு வித்தியாசமாக ஏதும் தெரியவில்லை. அறையை சுற்றி நோட்டம் விட்டேன். ஒரு ஓவியர் வீடு என்று தெரிந்தது. கலை வண்ணம் மிக்க அலங்காரம். மற்றபடி நான் கேள்விபட்ட சமாசாரத்திற்கான அடையாளம் ஏதுமில்லை.

சற்று யோசித்தவாறே அமர்ந்தவளிடம் குடிக்க தண்ணீர் கொண்டு வந்து கொடுத்தார் வேலையாள். பேட்டிக்கு சுருதி சேர்க்கும் வண்ணம் ஏதேதோ சம்பிரதாயமாக பேச ஆரம்பித்தவள், சட்டென்று வாய் தவறி மனதில் தொங்கிக் கொண்டு, தொண்டைக் குழியில் மாட்டிக் கொண்டிருந்த கேள்வியைக் கேட்டேவிட்டேன்.

" நீங்கள் ஒரு சூன்யக்காரி என்று கேள்விபட்டேனே...."

கட கடவென்று சிரித்தார் அவர். " கரெக்ட்.. ஓ, அதனால்தான் கொஞ்சம் தயங்கினாற்போல் இருக்கிறீர்களா? சூன்யக்காரி என்றால், துடைப்பத்தின் மேல் ஏறி வருவேன் என்று எதிர்பார்த்தீர்களா?" என்று சிரித்து என்னுடன் இயல்பாக உரையாடத் தொடங்கியவுடன் என் உதறல் கொஞ்சம் நின்றது. நாற்காலியில் நன்றாக உட்கார்ந்து கொண்டு ஓவியம் பற்றிய பேட்டியைத் தொடங்கினேன். (சூன்யக் கலை பற்றி அப்புறம்..)

இப்ஸிதா ராய். ஓவியர். இந்தியாவின் முதல் 21ம் நூற்றாண்டு மாடர்ன் சூன்யக்காரி. தொழில் முறையில் சூன்யக் கலையில் படித்து தேர்ந்தவர். இந்தக் கலையைப் பற்றி Beloved Witch, Sacred Evil போன்ற புத்தகங்கள் எழுதியுள்ளார்.
சென்ற வாரம் எகனாமிக் டைம்ஸ் பத்த்ரிகையின் ஒரு துணை பதிப்பில், நடிகை சரிதா சூன்யக்காரியாக நடிக்கப்போவதாக செய்தி வெளி வந்திருந்தது. அந்தப் படம் இந்த இப்சிதா ராயின் Sacred Ecil என்கிற புத்தகத்தில் வரும் ஒரு உண்மை நிகழ்ச்சியை அடிப்படையா க வைத்து எடுக்கப்படுகிறது. தான் எப்படி இந்த துறைக்கு வந்தார், சூன்யக் கலையின் சிறப்புகள் என்று தன் அனுபவங்களையும் தான் ஈடுபட்ட சில குறிப்பிட்ட சூன்ய நிகழ்ச்சிகளையும் புத்தகமாக எழுதியுள்ளார். டில்லியில் அப்போது சூன்ய வகுப்புகளும் எடுத்து வந்தார். - 1994 ம் வருடம் என்று நினைக்கிறேன்.

அவரிடம் பேசினதெல்லாம் இப்போது அவ்வளவாக நினைவில்லை. அந்த பேட்டி வெளியான அந்த பழைய இதழும் இப்போது என்னிடம் காணவில்லை. ( மாயமாய் மறைந்ததோ??!!!)

ஆனால் வெகு நாட்களுக்குப் பிறகு இவர் பெயரைப் பத்த்ரிகையில் படித்ததும் எனக்கு அவரை சந்திக்க சென்ற அந்த நாள் நினைவிற்கு வந்துவிட்டது. அவர் கூறிய சில விஷயங்கள் - என் நினைவிலிருந்து தோண்ட முடிந்தவரை :-)

" சூன்யம் என்பது ஒரு சிறப்பான கலை. இந்த வித்தையின் வெற்றி, அடிப்படையில் பஞ்ச பூதங்களின் சக்தியை ஆக்கபூர்வமாக ஒருமுனைப்படுத்துவதில்தான் அடங்கியிருக்கிறது. இதன் மூலம் பல வியாதிகளையும் குணபப்டுத்த முடியும். அடிப்படையில் இது ஒரு அறிவு சம்பந்தமான துறை. எவரையும் துன்புறுத்த வேண்டும் என்று யாரும் இதை உருவாக்கவில்லை." இந்த ரீதியில் இருந்தது அவர் பேசியது.
கிட்டதட்ட இந்த பேட்டிக்காக இவரை சந்தித்த அடுத்த சில நாட்களில் இன்னொரு வேலை வந்தது. சேஜோ சிங் என்ற பெண் witch hunt என்ற பெயரில் இந்திய கிராமங்களில் "வேண்டாத" பெண்கள் துன்புறுத்துவது பற்றி ஒரு டாகுமெண்டரி படம் எடுத்திருந்தார். இந்தப் படத்தையும் பார்த்து இவரையும் பேட்டி காணும் வேலை.

பீஹார், மேற்கு வங்காளம் போன்ற இடங்களில் இன்றும் சூன்யக்காரிகள் என்று பெயர் சூட்டபட்டு பெண்கள் துன்புறுத்தப்படுகிறார்கள் என்று இந்தப் படம் விரிவாக விளக்கியது. சூன்யக் காரிகள் என்று அழைக்கப்பட்டு ஊர் மக்களிடமிருந்து ஒதுக்கப்பட்டு இருக்கும் மூன்று பெண்களின் பேட்டிகளும், இந்த சூன்யக்காரிகளை "குணமாக்கும்" ( நம்ம ஊர் பேய் விரட்டுதல்???) பூசாரி ஒருவரின் பேட்டியும் இதில் இருந்தது. ஒரு பெண்ணின் கணவர் விட்டுச் சென்ற நிலம் அவர் பெயரில் இருப்பதை அபகரிக்க நினைக்கும் உறவுக்காரர்கள் அந்தப் பெண்ணிற்கு சூன்யக்காரி பட்டம் கட்டி "தண்டிக்கப்படுகிறார்." இப்படி பழி சுமத்தபப்ட்ட பெண்ணிற்கு யாராவது ஆதரவாக பேசினல் அவர்களும் தண்டிக்கபப்டுவார்கள். சில சம்யம் குடும்பமே "சூன்யக் குடும்பம்" என்று தண்டிக்கப்படுமாம். இவர்களிடமிருந்து தண்டனையாக அதிகமாக பணம் செலுத்த வைப்பது, அவர்களால் முடியாவிட்டால் ஊரிலிருந்து தள்ளி வைப்பது, அடித்து துன்புறுத்துவது என்று இவர்கள் படும் இன்னல்கள் பல. இதில் கவனிக்க வேண்டிய விஷயம், வறுமை அதிகமாகும்போதெல்லாம் இப்படி சூன்யகாரி வேட்டையும் அதிகமாகிறதாம். தாங்கள் படும் கஷ்டங்களுக்கு யார் மேல் பழி போடலாம் என்று தேடுவது மனித இயல்பு. இதன் அடிப்படையில்தான் இந்த சூன்யக்காரிகள் வேட்டை நடக்கிறது என்று ஆராய்ச்சி செய்து, படமும் எடுத்த சேஜோ சிங் கூறினார். சில சம்யம் இந்தக் கொடுமைகளைக் கண்டும் காணாதது மாதிரி பஞ்சாயத்தும் போலீசும் இருக்கின்றன என்றார். பெண்களுக்கு எதிராக இழைக்கப்படும் குற்றங்கள் நகர்புறங்களில் ஒரு மாதிரி என்றால் கிராமப்புறங்களில் இன்னொரு வகை.

இந்தப் படம் எடுக்கப்பட்டு 10 வருடம் ஆகிவிட்டது. இன்று நிலைமை எப்படி இருக்கிறது? அந்த சேஜோ சிங்கையும், இப்சிதா ராயையும் மறுபடி கண்டு பேட்டி எடுக்க வேண்டும் என்று தோன்றுகிறது. இளம் தலைமுறை செய்தியாளர்கள் யாராவது ரெடியா?