ஒரு நிகழ்வு, இரு வேறு காலக் கட்டங்கள்.

".......... நடந்து முடிந்த பாகிஸ்தான், இந்திய தலைவர்கள் சந்திப்பு வெற்றிகரமாக முடியவில்லை. இரு தரப்பிலும் அதிருப்தி. சின்ன சின்ன சங்கேதங்கள், வார்த்தைப் பிரயோகம் போன்றவை முரண்பட்ட நிலையைப் பிரதிபலித்தன. முஷாரப் இந்த முறை சுத்தமாக வாங்கிப் போக மட்டுமே வந்துள்ளார்; கொடுக்கத் தயாராக இல்லை......"

முஷார·பின் இந்த வார விஜயம் பற்றி பரவலாக ஒட்டு மொத்த ஊடகங்களும் நல்ல விதமாக பேசும்போது நான் எப்படி இப்படி எதிர்மறையாக கூறுகிறேன் என்று வியக்காதீர்கள். 2001 ல் ஆக்ரா மாநாட்டுக்காக அவர் வந்திருந்தபோது நடந்த செய்திகளைப் பற்றி சிங்கப்பூர் தமிழ் முரசுக்கு எழுதியக் கட்டுரையில் இருந்து எடுத்த துண்டு அது.

" டில்லியிலிருந்து எண்ணக்குறிப்புகள்" என்று நான் அப்போது எழுதிக்கொண்டிருந்த அந்த வாரப் பத்தியில், ஆக்ரா மாநாடு தோல்வியடைந்ததற்கு இரு தரப்பிலும் சரியான அணுகு முறை இல்லாததும் ஒரு காரணம் என்று எழுதியிருந்தேன். இரு நாடுகளுக்கிடையே உள்ள உறவுகளிலும் ஒரு லயம் இழைவதும், மறைவதும் தனி மனிதர்களுக்கிடையே இருப்பதுபோல் பல விதங்களில் அணுகுமுறையைப் பொறுத்து இருக்கிறது ; சிறு சிறு செயல்கள், சின்ன சின்ன அசைவுகள், சொற்கள், இவை அனுப்பும் சங்கேதங்களில் இருக்கிறது என்று குறிப்பிட்டு இருந்தேன்.

ஆனால் இந்த முறை, இந்த இரு தரப்பிலும் சங்கேதங்கள் - body language, மற்றும் நல்லுறவுக்கான மனமார்ந்த விழைவு என்று பலவிதங்களிலும் சரியான அணுகு முறை இருந்தது. ஊடகங்களைக் கவருவதில் முஷார·ப் என்றுமே மன்னர். இந்த முறையும் அவர் ஏமாற்றவில்லை. "இந்த முறை நான் வித்தியாசமான மனதுடன் வந்துள்ளேன்" ( I have come with a new heart) என்று சத்தியம் செய்யாத குறையாக கூறியது முதல், கமல் நாத் போட்டோ எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும் என்று கூறியவுடன் தன் காமராவை உடனே எடுத்துக் கொடுத்தது வரை நமது ஊடகங்களின் கவனத்தைக் கவர்ந்துள்ளார்.

இந்த முறை பாகிஸ்தான் அதிபரின் வருகையைப் பற்றி வந்த செய்தியெல்லாவற்றையும் படிக்கும்போதும் பார்க்கும்போதும் 2001, ஆக்ரா மாநாட்டின் அப்பட்டமான தோல்வி ஞாபகத்துக்கு வந்து கொண்டே இருந்தது. அன்றைய முஷார·பின் அணுகுமுறையில் ஒரு hostile பார்வை இருந்தது. பேச்சு வார்த்தை ஆரம்பிக்கும் முன்பே காஷ்மீர்தான் முக்கியப் பிரச்சனை; அதில் தீர்வு தெரிந்தால்தான் மற்ற எந்த உறவுக்கும் வழிகோல முடியும் என்ற ரீதியில் பேசினார். ஒரு உடன்பாடு கையெழுத்து இடும் சம்யத்தில் இரு தரப்பிலும் வார்த்தை பிரயோகம் பற்றி பலத்த வேறுபாடு இருந்தது.

இந்த முறை, எல்லாவற்றிற்கும் சிகரம் வைத்தாற்போல் மற்ற முக்கிய தலைவர்களையும் - சோனியா, வாஜ்பாய், அத்வானி - சந்தித்து சென்றிருக்கிறார். காஷ்மீர் பிரச்சனை இப்போதைக்கு அப்படியெல்லாம் தீர்ந்துவிடாது; நாளை யாருடன் கைகுலுக்க வேண்டியிருக்குமோ, எதற்கும் இப்போதே ஒரு தனிமனிதராக நட்புறவு ( Personal Rapport) காண்பித்து நல்லுறவு பாதை போட்டு வைத்துக்கொள்ளலாமே என்ற ஒரு புரிந்துணர்வு வந்துவிட்டது என்று நினைக்கிறேன்.

என்னைப் பொறுத்தவரையில் முஷார·பின் அணுகுமுறையில் இது ஒரு நல்ல மாற்றம். காஷ்மீரையும் பேசிக்கொண்டே பக்கவாட்டில் மற்ற உறவுகள் மேம்படவும் வழி செய்ய முடியும் என்ற நம் நிலைப்பாடோடு ஒத்துக்கொள்கிறாரே! " காஷ்மீர் பிரச்சனை தலைவர்கள் பேசி முடிவெடுக்க வேண்டிய விஷயம்; காஷ்மீரைப் பொறுத்தவரையில் தன் அணுகுமுறை தற்போது ஒரே முனையாக ( "unifocal" ) இல்லையென்று அவர் கூறியுள்ளதும் முக்கியமான மனமாற்றம் என்றே தோன்றுகிறது. முஷாரா·ப் யதார்த்தத்தை எதிர்கொள்ள தயாராகிவிட்டரா? அல்லது அவருடைய Public Relations உத்திகளில் இதுவும் ஒன்றா? என்னுடைய Die-hard positive மனசு முதலில் சொன்னதையே தேர்வு செய்கிறது.